miércoles, 29 de agosto de 2012

Peja la vuelta



- José

- ¿Que ostia tes?

- Levántate de ahi

- E ló por que?

- José

- ¡Pero outra ves!

- Levántate de ahi que non fajo fio de ti

Xa fai 2 anos e un dia que está na bodeja

Xa fai 2 anos e un dia que non sae dela

E eu como cada mañan vou a bodeja a por el

e jose sije ali ajarraddo a botella outra ves

- José

- ¿Que ostias ques?

- Levántate de ahi

- E ló por que?

- José

- ¡Pero outra ves!

- Levántate de ahi que non fajo fio de ti

- Por eso veña, colle a ixada, a jadaña e a fousa

e corta a herba

- Xamais che puiden comprender

- Vaite, colle o can e o carro das vacas

e vaite pra leira

- Ai raio de mulher

- Vaite, olvida o ajro, as vacas e os porcos

e sal da bodeja, que vas a morrer

entre tinto, blanco e caña das herbas

Eu son un tipo da costa que foi po interior

Ali conosin a Sinduca labrando cun boi

E eu nunca vin muller que desa maneira

tiraba tanto do arado como a propia besta

- José

- ¿Que ostia tes?

- Levántate de ahi

- E ló por que?

- José

- ¡Pero outra ves!

- Levántate de ahi que non fajo fio de ti

- Por eso veña, colle a ixada, a jadaña e a fousa

e corta a herba

- Xamais che puiden comprender

- Vaite, colle o can e o carro das vacas

e vaite pra leira

- Ai raio de mulher

- Vaite, olvida o ajro, as vacas e os porcos

e sal da bodeja, que vas a morrer

entre tinto, blanco e caña das herbas

que vas a morrer entre tinto, blanco e caña das herbas.

Una carta real!! O.O


Es increíble que una carta escrita en 1920 pueda decir todo esto... O.O

martes, 28 de agosto de 2012

Buenos días princesa



Dime si habrá algo más bonito que despertar a tu lado cada día,
susurrarte que te quiero es mi particular manía
si apareces en mis sueños, me adormeces, me meces 
con tus dedos, me enloqueces eres mi única alegría.
Y cada mañana pienso robarte uno de tus besos
amarrado a la razón de un corazón que late en verso,
regalarte amaneceres y placer en cada esquina
de la cama, siempre seguirá viva nuestra llama.
Eres lo mejor que tengo, lo mejor que tuve,
lo mejor que tendré en esta vida, un amor que sube
llega hasta las nubes y allí vuela, jugar a no perderte,
a abrazarte fuerte a quererte tanto que me duela,
A tu lado todo es diferente
el olor de tu perfume me enamora cuando vuelves,
pasear de la mano a tu lado hasta perderme,
decirte que te quiero, "te quiero" y así sera para siempre
y se, que no puedo bajarte una estrella
pero también se que te voy a tratar como a una de ellas,
ni te imaginas la cara de tonto que se me queda
cuando leo tus mensajes y te imagino aquí cerca
y por mucha distancia que nos separe piénsalo,
el corazón no cambia de opinión
y si te soy sincero la mejor manera de decirte que te quiero
cada día es escribiendo esta canción.

Y eres tú, la única que me hace sentir vivo, 

que me enseño a querer como se quiere de verdad,
capaz de despertar las ilusiones y sentidos,
viajar a nuestros sueños de la mano hasta el final.
Eres única, la musa de mi música princesa
saldremos adelante a pesar de los problemas,
y lo que no a separado la distancia 
no lo va a separar nadie bailemos bajo la luna nuestro tema...

Prefiero parar el tiempo, cambio toda una vida 

por un segundo a tu lado en este cuento
mi niña, vivo de tus sonrisas y me pierdo
en tu mirada, cada mañana me inunda tu recuerdo
y quiero tenerte cerca tan cerca que no respire,
en el choque de tus labios mi boca no saldrá ilesa,
a pesar de la distancia quien la sigue la consigue
déjame decirte que: buenos días mi princesa.

Hoy quiero, llevarte el desayuno hasta la cama,

que me comas a besos mi boca nunca se acaba,
amarte hasta de madrugada, mientras escalas
por mi cuerpo gastaremos el tiempo entre las sábanas.
Subir hasta la luna cada noche, quererte hasta que duela
contando las estrellas a tu lado, pensarte con los labios,
dibujar corazones con tu nombre y llevarte a mi planeta de la mano.
Júrame que me quieres, promete que me esperarás por siempre,
que todo lo que sientes será eterno,
que el miedo ya no vuelve, que sepas que nunca vas a perderme,
que tu eres niña lo mejor que tengo y que sueño
con verte en un futuro aquí a mi lado,
mariposas en el vientre miradas que se cruzaron
y acabaron de la mano sin separarse un segundo,
si tiramos la toalla será para ducharnos juntos...

Indignación


Distancia....
















La distancia es difícil, y cuando llevas un tiempo separada de la otra persona llega un momento en que le echas tanto de menos que te vuelves más susceptible a las cosas, todo te molesta, te enfadas rápidamente y lo único que quieres es dormir hasta que vuelva. 
Cuando llega ese momento, no eres solo tu quien está así sino que él también lo está y eso no ayuda, porque hace que se discuta por tonterías y os enfadéis por cualquier cosa. Pero si lo ves de otro modo, si piensas en la parte buena de todo eso, las cosas cambian.
Después de tanto días y de casi un mes sin verle, yo creo que si hemos sido capaces de aguantar hasta aquí a pesar de todo, que la relación se hará más fuerte, y que va a ser mucho más fácil superar las cosas que se nos pongan por delante. 
A pesar de todo lo que pudiéramos discutir o pensar mientras estamos separados, nos seguimos queriendo y nos echamos mucho de menos. A pesar de todo, cuando estamos mal, la única persona a la que queremos abrazar es a esa especial que sabes que vas a tener contigo en cuanto vuelvas, y eso, se piense o no, siempre es un alivio.
Aunque haya momentos de flaqueza en los que lo único que quieres es desaparecer o morir, lo que se puede hacer es pensar que a cada segundo, cada minuto, cada hora y cada día que pasa, es tiempo que queda de menos para volver a estar con él, para poder abrazarle, besarle y mirar sus preciosos ojos.
Pero eso, solo es lo que piensa mi cabeza.

XI.III.MMXII ♥

miércoles, 22 de agosto de 2012

Caminante no hay camino...



Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace el camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante no hay camino
sino estelas en la mar.

Antonio Machado

Besos


Hay besos que pronuncian por sí solos
la sentencia de amor condenatoria,
hay besos que se dan con la mirada
hay besos que se dan con la memoria.

Hay besos silenciosos, besos nobles
hay besos enigmáticos, sinceros
hay besos que se dan sólo las almas
hay besos por prohibidos, verdaderos.

Hay besos que calcinan y que hieren,
hay besos que arrebatan los sentidos,
hay besos misteriosos que han dejado
mil sueños errantes y perdidos.

Hay besos problemáticos que encierran
una clave que nadie ha descifrado,
hay besos que engendran la tragedia
cuantas rosas en broche han deshojado.

Hay besos perfumados, besos tibios
que palpitan en íntimos anhelos,
hay besos que en los labios dejan huellas
como un campo de sol entre dos hielos.

Hay besos que parecen azucenas
por sublimes, ingenuos y por puros,
hay besos traicioneros y cobardes,
hay besos maldecidos y perjuros.

Judas besa a Jesús y deja impresa
en su rostro de Dios, la felonía,
mientras la Magdalena con sus besos
fortifica piadosa su agonía.

Desde entonces en los besos palpita
el amor, la traición y los dolores,
en las bodas humanas se parecen
a la brisa que juega con las flores.

Hay besos que producen desvaríos
de amorosa pasión ardiente y loca,
tú los conoces bien son besos míos
inventados por mí, para tu boca.

Besos de llama que en rastro impreso
llevan los surcos de un amor vedado,
besos de tempestad, salvajes besos
que solo nuestros labios han probado.

¿Te acuerdas del primero...? Indefinible;
cubrió tu faz de cárdenos sonrojos
y en los espasmos de emoción terrible,
llenáronse de lágrimas tus ojos.

¿Te acuerdas que una tarde en loco exceso
te vi celoso imaginando agravios,
te suspendí en mis brazos... vibró un beso,
y qué viste después...? Sangre en mis labios.

Yo te enseñé a besar: los besos fríos
son de impasible corazón de roca,
yo te enseñé a besar con besos míos
inventados por mí, para tu boca.

Gabriela Mistral

La vida es sueño


Es verdad, pues: reprimamos
esta fiera condición,
esta furia, esta ambición,
por si alguna vez soñamos.
Y sí haremos, pues estamos
en mundo tan singular,
que el vivir sólo es soñar;
y la experiencia me enseña,
que el hombre que vive, sueña
lo que es, hasta despertar.
Sueña el rey que es rey, y vive
con este engaño mandando,
disponiendo y gobernando;
y este aplauso, que recibe
prestado, en el viento escribe
y en cenizas le convierte
la muerte (¡desdicha fuerte!):
¡que hay quien intente reinar
viendo que ha de despertar
en el sueño de la muerte!
Sueña el rico en su riqueza,
que más cuidados le ofrece;
sueña el pobre que padece
su miseria y su pobreza;
sueña el que a medrar empieza,
sueña el que afana y pretende,
sueña el que agravia y ofende,
y en el mundo, en conclusión,
todos sueñan lo que son,
aunque ninguno lo entiende.
Yo sueño que estoy aquí,
destas prisiones cargado;
y soñé que en otro estado
más lisonjero me vi.
¿Qué es la vida? Un frenesí.
¿Qué es la vida? Una ilusión,
una sombra, una ficción,
y el mayor bien es pequeño;
que toda la vida es sueño,
y los sueños, sueños son.

Calderón de la Barca

domingo, 19 de agosto de 2012

18 días...

No soy capaz de vivir sin ti. A cada día que pasa me cuesta más aguantar las ganas de llorar. Ha llegado un punto en el que lo único que necesito es verte y abrazarte. No puedo estudiar, no puedo comer, no puedo dormir... solo puedo pensar en el día que estés de vuelta aquí conmigo, en cuando te abrace y te de ese beso que tanto estoy esperando.
Mis sonrisas son forzadas, la gente no para de preguntarme por ti, por como estás y como lo estás pasando. Lo único bueno es que no se dan cuenta de como estoy yo por dentro. Me alegra saber que sigo sabiendo hacer creer a la gente que estoy bien aunque por dentro esté pensando en ti y en estar contigo y destrozada por no poder. 
Te echo de menos mucho más de lo que nadie se puede imaginar, todo el mundo me dice que se pasará rápido, pero no es cierto, han pasado 13 días desde la última vez que te vi, y han sido los 13 días más largos de toda mi vida. Nunca se me había hecho tan largo un mes... Por dentro quiero pensar que solo me quedan 18 días, pero me cuesta y siempre acabo pensando que TODAVÍA son 18... 
Nunca pensé que podría pasar todo lo que estoy pasando ni sentir todo lo que estoy sintiendo por una sola persona. Aunque tengas tus razones para no fiarte de mi, yo sé que no quiero que haya absolutamente nadie más que roce mis labio o acaricie mi cuerpo. Porque nadie lo podría hacer como lo haces tú. Tienes un efecto en mi que no se puede comparar con el que pudo haber tenido cualquier otra persona antes. Eres especial, diferente... simplemente eres TÚ. Eres el que provoca que cada vez que piense en ti se me salga una sonrisilla tonta, o que cada vez que me hablen de ti me ponga colorada, que cuando hablo contigo por el móvil o por skype no pueda parar de sonreír, que cuando me dices te quiero el corazón me de una vuelta y mi cabeza no pueda pensar, que con solo abrazarme haces que me sienta segura, eres el que cuando solo tengo ganas de llorar me cuentas chistes hasta escucharme reír... 
En este mundo hay muchas cosas que se y muchas más aun que me quedan por aprender, pero hoy, ahora mismo y desde hace más de 5 meses, se que te quiero, se que lo eres todo para mi y que nunca podrá haber otra persona como tú en mi vida, se que nadie me podrá querer ni tratar como lo haces tú y que nadie podrá conseguir que sienta todo lo que siento por ti, porque estes sentimientos solo se sienten una vez en la vida, y me alegro de que sean por ti.

XI.III.MMXII ♥

Pensando que...

Ese pensamiento, que se tiene cuando no puedes estar con esa persona, de que antes de el primer beso vas a romper a llorar. Ese es el pensamiento con el que se demuestra estar enamorado. El que hace que solo quieras rozar sus labios y que no quieras rozar los de nadie más. Que sea él y solo él quien note el roze de tu piel con la suya y quien te diga te quiero al oído.